|
|
Vanmorgen weer voor 7 uur opgestaan om de boel in te pakken en om half 8 te ontbijten. Eerder vond de gastvrouw een beetje te vroeg. Ontbijt was lekker, geen bijzonders, maar lekker knapperige broodjes en de jam leek zelf gemaakt. Het was vanmorgen nog steeds regenachtig weer en alles vochtig en laag hangende wolken. Dus een kamer nemen was een goede keuze.
Vandaag is het nog 750 km naar huis waarvan nog een 20 km naar de Duitse autobahn, we zitten al dicht bij de grens met Duitsland. Appeltje eitje. Het was aardig rustig op de snelweg, dus vol gas. Bij de eerste keer tanken, maar even het zwaailicht van het dak gehaald en in de auto gelegd. Met 170 km/uur zal dat ding voor aardig wat meer brandstofverbruik zorgen was onze inschatting. Twee stops onderweg gemaakt, 1 voor te tanken en het zwaailicht eraf te halen en 1 om brood te eten. Al met al waren we half 3 weer in Randwijk. Dus incl. stoppen hebben we er 6½ uur over gedaan. Tank is nu wel weer zo goed als leeg…
Het was zeker een leuke vakantie. De opdrachten en je mederijders geven het een andere dimensie. En niet te vergeten het voorwerk wat we aan de auto hebben gehad om deze om te bouwen. Wat ik van te voren niet had verwacht en wat mij ook wel tegenviel was de hoeveelheid snelwegkm’s. De opdrachten kosten nog best wat tijd als je dat goed wil doen. En omdat de finishplekken nog best een eind uit elkaar liggen, moet je toch ook veel snelwegkm’s maken als je aan het begin van de avond binnen wil zijn.
Of we volgend jaar weer mee doen, ligt nog open. Eerst even de route voor volgend jaar afwachten, maar misschien verzinnen we zelf wel een route en aanpak voor de volgende roadtrip. In elk geval met een andere auto, deze verkopen we ondanks dat we er heel tevreden over waren. Dan kunnen we weer werken aan een nieuw idee. Het voorwerk aan de auto is al de halve vakantie!
Klik op een foto voor meer foto's.
|
Vanmorgen weer tegen 7-en opgestaan. Dan worden mama en ik toch vanzelf wakker en we hebben vandaag een mooie dag in het verschiet. Iedereen heeft het gelukkig droog gehouden. Wel harde wind vannacht, maar geen regen. De tent heeft het gehouden, ondanks de snelheid waarmee hij werd opgezet. Snel ingepakt en op weggegaan.
We zijn langs het Gardameer naar het noorden gereden en via Tione di Trento, Dimaro en Ponte di Legno naar de Gaviapas. Hoe noordelijker we kwamen hoe toeristischer het werd vanwege de skioorden die daar zijn natuurlijk. Hele mooie route, berg op, berg af.
De Gaviapas is een verhaal apart. Het eerste stuk was gewoon een mooie soort van tweebaans weg, maar opeens verdween de tweede baan. Toen was de weg zo breed als 1 auto met rechts een bergwand en links een afgrond zonder enige vorm van berm of uitwijkmogelijkheden. Dus dat was even schrikken: “Hallo, wat is dit nou, en het is nog niet een klein stukje ook, dit is geen 1-richtingsweg…”. Deze smalle weg hield km’s aan en het was echt stijl. We reden al snel voor een camper. De eerste tegenligger passeren ging nog soort van. Bij de volgende tegenliggers hadden we inmiddels een paar auto’s achter ons. De camper was maar in de haarspeldbocht rechtdoor gaan staan in een klein stukje uitwijkmogelijkheid. We hebben toen een paar minuten naar elkaar staan kijken wie er dan achteruit moest gaan. Uiteindelijk ons rijtje achteruit en in de haarspeldbocht geparkeerd. Dat ging goed en wij als eerste weer naar boven. Gelukkig zijn we toen niet veel meer auto’s tegengekomen en later werd het ook iets breder, maar nog steeds erg smal. Ook kon je in de relatief vlakke stukken niet in de bocht kijken, dus voor elke bocht toeteren anders zat je zo bovenop een auto. We zijn heelhuids boven gekomen. De auto had soms wel moeite met naar boven komen, vooral als we vanuit stilstand weer moesten opstarten, het was echt stijl. Dan moest Bas hem eerst in de toerenbegrenser gooien om weer weg te kunnen komen. En af en toe sloeg de auto dan nog af. Dat was niet zo goed voor de koppeling. Ook stukken gewoon in z’n 1 moeten rijden om nog een beetje trekkracht te houden. Wat dat betreft is zo’n zware benzine auto niet het meest geschikte vervoermiddel om hier te rijden. Bovenop meteen maar doorgereden, want nu hadden we tenminste geen langzame auto’s voor ons. De andere kant naar beneden was net iets breder en ook weinig tegenliggers, dus dat ging makkelijker. Ik moet wel zeggen dat dit de mooiste berg was en het meest tot de verbeelding sprak, maar af en toe dacht ik wel: “Als ik dit had geweten, dan had ik ons er niet overheen gestuurd”. Als we meer tegenliggers waren tegengekomen, weet ik niet hoe dat had gemoeten.
Na de Gavia op naar de Stelviopas (op de weg van Bormio naar Sluderno). Daarvan wisten we dat deze weg wel goed te rijden was qua breedte van de weg. Eerst nog even eten en tanken, want anders kwamen we niet weer boven. Ondertussen was het ook aardig afgekoeld zo in de bergen, dus eerst de trui maar opgezocht. De Stelviopas heeft heel veel haarspeldbochten, maar wel een brede weg, zodat je elkaar goed kan passeren. Bovenop zijn we uitgestapt. Het was daar maar een paar graden boven nul, echt koud, er lag ook nog sneeuw. Even daar rond gelopen en toen weer snel in de auto met ons korte broek en blote voeten. Aan de andere kant van de berg was het weer helemaal grauw. Naar beneden ging prima, maar we zaten achter een langzame auto die in elk bocht zowat stil ging staan en maar niet opzij ging. Heel vervelend. Op een gegeven moment zijn wij maar even stil gaan staan in een uitwijkmogelijkheid in een haarspeldbocht, zodat we hem daarna kwijt waren. De oostkant leek ons nog steiler dan de westkant: heel veel haarspeldbochten gewoon recht onder elkaar langs de bergwand. Op TomTom was het gewoon een propje met wegen. Zo stijl en zo ongelijkmatig zijn de bergen in Italië. Onderaan de Stelvio aan de oostkant kwamen we nog een andere Carbagerunner tegen die de Stelvio blijkbaar ook wilde meepakken. Die waren niet via de Gavia gegaan dus.
De grootste bergpassen waren toen achter de rug en via lagere bergpassen en allerlei dorpjes naar het noorden gereden via Pfunds en Imst naar Heiterwang, net voor de Duitse grens. Tegen die tijd was het vijf uur geworden, tijd om een slaapplek op te zoeken. Mooie route deze dag, voor het eerst geen snelweg. Het was weer gaan regenen aan het eind van de middag en helemaal vochtig van de laaghangende wolken. Besloten om een kamer op te zoeken. De eerste waar we het vroegen wilde 32 euro per persoon hebben, de tweede was vol en de derde was raak. Die had nog 1 twee persoonskamer en we mochten er een luchtbed bij leggen en 25 euro per persoon. We hoefden maar voor 2 personen te betalen, dus dat was heel mooi. We hadden goulash soep uit blik gepland om op te warmen, dus wij dat met een handdoek eronder gewoon gedaan op de kamer, er was geen balkon. S’avonds de foto’s van iedereen bekeken en voor het eerst spelletjes gedaan.
Klik op een foto voor meer foto's.
|
Deze dag konden we een half uur eerder starten dan normaal. De organisatie wil ons graag zo vroeg mogelijk binnen hebben, zodat zij het eindklassement kunnen opmaken en op tijd aan de prijsuitreiking kunnen beginnen. Ook de opdracht is hier vandaag op aangepast. Geen doe dingen onderweg, maar het beantwoorden van kennisvragen die (zijdelings) te maken hebben met de route van deze week:
1. Mogelijk rijden jullie vandaag door de Brennerpas. Een Nederlandse zanger heeft eens over de Brennerpas gezongen. Hoe heet zijn vrouw?
2. Wie kwam er om het leven door de allereerste bom die door de geallieerde op Berlijn is gedropt?
3. Deze week zijn jullie, als jullie de adviesroutes hebben gevolgd, langs het plaatsje gereden waar het Porschemuseum is gevestigd. Hoe heet dit plaatsje?
4. Gisteren hebben jullie de Nockelamstrasse gereden. Hoe lang was deze route van tolpoort tot tolpoort (afronden op hele kilometers)?
5. In Polen zijn we geëindigd bij het Olympisch Stadion. Wanneer werden de spelen gehouden in Polen?
Voor een paar vragen en voor de zekerheid Jasper gebeld om deze vragen na te laten zoeken op internet. Vraag 1 wisten we wel dat dat Henk Wijngaard dat was met ‘Vlam in de pijp’, maar de naam van zijn vrouw wisten we natuurlijk niet. Jasper had gevonden dat dat Trijntje was.
Vraag 2 wisten we helemaal niet. Jasper kreeg het niet gevonden op het internet. Het bleek een olifant te zijn, achteraf gewoon te vinden op internet. Vraag 3 hadden we gisteren onderweg gezien en ik wist ook nog wel waar het in de buurt was, dus tegen Jasper gezegd dat het daar in de buurt moest zijn en het bleek datzelfde plaatsje te zijn. Vraag 4 was volgens het foldertje 35 km en Jasper kwam ook met 35 km. De verwachting was wel dat dit fout kon zijn, omdat er van tolpoortje tot tolpoortje bij stond, en dat bleek ook zo te zijn. Vraag 5 bleek het antwoord nooit te zijn, het is uiteindelijk naar Berlijn gegaan. Zo’n vermoeden hadden wij ook wel gezien hoe het er uit zag. Drie van de vijf vragen goed.
De route van deze dag was mooi. Door de Dolomieten. Bij Amaro de snelweg af en via Sauris naar Vigo di Cador. De weg was net breed genoeg voor twee auto’s en nog niet zo toeristisch, veel bochten en leuke tunneltjes, niet van die mooie zoals in Oostenrijk, maar dat je de ruwe stenen nog ziet. Ook kwamen we achter een andere carbagerunner te rijden en wij en hun de zwaailichten natuurlijk aan in de tunnels. Blijft grappig. Italië was ik (Marieke) nog niet eerder geweest, maar ik vind het erg mooi hier. Oostenrijk is te netjes, Italië ziet er authentieker en ruiger uit. Op een gegeven moment kwamen we naar beneden in een treintje van carbagerunners terecht, voor het leuk had dat wat sneller gemogen. Ook kwamen we bergaf/bergop de BMW coupe club nog tegen. Die vonden het ook mooi om te zien allemaal. Daarna nog weer een heel stuk snelweg naar Bordolino aan het Gardameer, de finishplek van de Carbagerun.
We waren nog vrij vroeg, dus eerst naar de camping. TomTom stuurde ons niet langs het Gardameer, maar bovenlangs langs de berg. We werden ook een weggetje ingestuurd dat doodliep en heel stijl was, dus de auto had helemaal moeite om in de achteruit naar boven te komen, maar dat ging net. Op de camping zagen we al een donkere lucht en de eerste druppels begonnen te vallen. Snel nog de tent opgezet, maar dat hebben we niet helemaal droog gehouden. Het begon al snel te hoosen als een gek, hagel ook nog en hard waaien. Het klaarde al snel weer op en toen zijn we door gegaan naar de finish. De grond was toch zeiknat en er was al wat water in de tent gekomen en misschien kwam er nog wel meer, dus in de auto bleven de spullen tenminste droog.
Bij de finish waren we rond een uur half 4, een openluchtdisco. Daar hebben we eerst even gegeten, er was een buffet geregeld. Het was nog lang wachten in de warmte op de prijsuitreiking. Ondanks de regen was het meteen weer warm geworden. Veel buiten gewacht en de anderen binnen zien komen. Af en toe een praatje gemaakt hoe het de anderen was vergaan. Rond half 8 begon het weer te hoosen als een gek. De meesten snel naar binnen. Rond een uur of negen / half 10 pas de prijsuitreiking. Met de vele mensen binnen was het wachten geen pretje. Nummer 1 en 2 hadden beide maar 1 deelopdracht gemist, dus dat was heel erg goed. De weekopdracht met de kranten hadden zij ook voor elkaar gekregen. Ik weet nog niet hoe. De originaliteitprijs is naar de tot blokhut omgebouwde bus gegaan. Er werd geen mededeling gedaan hoeveel mensen de finish hadden gehaald, maar op de Carbagerun site staat het volgende na de vierde dag: "Er zijn nog steeds maar 2 definitieve uitvallers en 4 teams rijden rond in een vervangende auto van de ANWB." Als dat klopt, dan is dat wel heel netjes.
Het regende nog steeds na de prijsuitreiking. Bas door de regen de auto opgehaald. We dachten minstens dat de tent helemaal ingeregend was en dat de camping helemaal blank zou staan, dus onderweg besloten om maar een hotelachtig iets op te zoeken. Dat leek ons hier nog niet zo makkelijk met het hoogseizoen en na 10-en. Dus eerst maar naar de camping en aan de campingbaas adressen gevraagd waar hij dacht dat er nog ruimte zou kunnen zijn. Toch nog even bij de tent gekeken en dat viel alles mee. Er was niet meer water ingekomen en het gras wel nat natuurlijk, maar het stond niet blank. Toch maar aan de slag gegaan met de tent droogmaken en inruimen en de luchtbedden opblazen. Het was onderhand volle maan, dus zo donker was het niet. Ook maar wezen douchen alledrie. We hadden toch niet veel anders te doen in het donker en de nattigheid.
Klik op een foto voor meer foto's.
|
S’ochtends vroeg opgestaan, kwart over 6, want er waren al meer mensen om ons heen de tent aan het inpakken. Mooie kans om m’n haren eens lekker te gaan wassen. De douche was hier prima. We waren vroeg bij de startplek en als een van de eerste weg. Ook nog iemand geholpen met tie-raps om z’n nummerplaat weer vast te maken.
Voor de opdracht had men een vijftal foto’s uitgesneden zodat er alleen een klein detail van de foto was overgebleven. De opdracht was om op een voorgeschreven route deze objecten te vinden en op de foto te zetten met daarbij de achtergrond. Maar de grootste opdracht van deze dag was voor veel mensen om de route zelf te volbrengen. Een grote berg stond namelijk op het programma: de Nockalmstrasse. Maar eerst een stuk snelweg naar en in Oostenrijk en vanaf de snelweg af (bij Trieben) begon de foto-opdracht-route. De snelweg waar Trieben aan ligt, was een leuk stuk snelweg. Goed asfalt, vol bochten en tunneltjes. Je was de ene bocht nog niet uit of je kon al weer sturen naar de volgende bocht. De maximum snelheid van 130 km/uur kon je niet eens halen.
Het was meteen goed klimmen van de snelweg af. Mooie route, veel klimmen en dalen en veel dorpjes onderweg. En heel goed opletten of we de foto’s zagen natuurlijk. Nog best moeilijk om goed op te letten en alles proberen in je op te nemen als we nog een beetje de vaart erin willen houden. Maar wel een opdracht naar ons hart. Nog een poosje hadden we er al vier, dat was leuk. Toen moesten we nog de brievenbus. Dus je kon nu wel een stuk gerichter kijken, maar het was nog lang rijden voordat we deze laatste hadden, dus we begonnen al klein beetje bang te worden dat we er eentje hadden gemist en we voor niets aan het turen waren, maar net voor de Nockalmstrasse begon reden we er langs, helemaal blij dat we alles hadden gevonden.
Eén foto was echt moeilijk. Dat was de foto met vermoedelijk een huisnummer met daarbij de straat. In TomTom had ik een plaats onderweg ingevoerd, zodat Bas weet hoe hij moet rijden. Ik maar eens kijken naar de straatnamen en toen stond er Im Dorf ertussen, dus ik het goede nummer ingevuld. Dus wij helemaal hoopvol dat daar precies dat bordje zou zijn (maar misschien waren er nog wel 10 plaatsen met Im Dorf als straat natuurlijk). We moesten er nog wel twee keer langsrijden om het te zien. Het zat hoog tegen een huis direct langs de straat, dus in het voorbij rijden zag je het eigenlijk niet als je er niet bedacht op was.
De Nockalmstrasse was een tolweg, dus bij het tolpoortjemeneertje aangegeven dat we van de carbagerun waren, dan zouden we korting krijgen. Hij vroeg of dat vandaag was en hoeveel auto’s er dan langs kwamen. Toen we 200 zeiden, schrok hij wel een beetje. We waren dus blijkbaar één van de eerste hier. Onderweg had niemand ons ook ingehaald bijna. Het was een mooie weg, goed asfalt en breed. Er zaten echt steile stukken in waardoor we soms ook in z’n 1 omhoog moesten, veel haarspeldbochten. Auto deed het verder goed. Op de top hebben we even stilgestaan en rondgelopen. Had de auto ook even kans om wat af te koelen, want het was weer een erg warme dag. Op de top was een kapelletje met mooie houtsnijwerkbeelden.
Na een korte daling volgde er een tweede top die een paar meter hoger was. Onderweg kwamen we nog een stel koeien tegen die de weg overstaken alsof we niet bestonden, gewoon tussen de auto’s door. Ze liepen ook recht naar beneden die steile bergweide af. Na deze mooie route weer de snelweg op zo gauw als dat mogelijk was om zo naar Villach te gaan. De snelweg was helemaal tegen en langs de berg gebouwd met heel veel steunpilaren. Dat was echt een hele constructie. We reden er een stuk onderdoor over de gewone weg en konden na een poos met twee haarspeldbochten de snelweg op komen. Meteen door naar de finish en de foto’s laten zien. Ook een keertje alle vijf goed, joepie.
Toen naar de camping, dat was makkelijk te vinden, Villach is helemaal niet zo’n grote stad. Prima camping, veel schaduw van bomen en lekker windje. Wel warm windje, maar niet klam, muggen zijn er ook weer volop. We hebben op de camping gegeten, leuke bediening. Op deze camping waren ook alleen rustige mede carbagerunners.
Klik op een foto voor meer foto's.
|
Gisteren stond er in de opdracht dat we de verzamelde items moesten bewaren, omdat we die nog nodig hadden voor de volgende opdracht. Aangezien ik niet zo’n zin had om de boomstam weer in de auto te tillen (hij moest er immers uit, omdat Bas in de auto moest slapen) en we het vermoeden hadden dat dit er alleen bij was gezet om te voorkomen dat mensen de items aan elkaar door gingen geven, is Marieke eerst de opdracht te voet wezen halen. Dat was immers dichtbij. De spullen hadden we inderdaad niet meer nodig. De boomstam hebben we bij de camping achtergelaten, we stonden aan de rand en de tv hebben we daar in de container gedumpt. Toen de auto ingeladen en op pad gegaan. Ook sprak iemand ons nog aan op de camping toen we daar met ons wegenwacht auto reden. Z’n uitlaat lag bijna op de grond, dus Bas deskundig advies gegeven hoe dit provisorisch op te lossen.
Deze dag werd integratie met de lokale bevolking van ons verwacht (foto’s nemen als bewijs):
- Ga bij iemand thuis lunchen. Bereid een lunch voor met de heer/vrouw des huizes en ga samen lunchen bij iemand in huis.
- Ga bij iemand in bad (foto van teamlid in badkuip vol met water).
- Maak een foto van een teamlid in lokale klederdracht
- Maak een foto van een teamlid rijdend op een brommer
En je kreeg twee bonuspunten als je in klederdracht op de brommer reed…
De badkuip leek ons het makkelijkste, die waren we onderweg wel tegengekomen. Een brommer zal ook nog wel lukken, maar de andere twee opdrachten waren al weer een stuk ingewikkelder. Eerste uitdaging bleek een supermarkt vinden om broodjes als ontbijt en lunch in te slaan. Deze dag kwamen we onderweg maar niets tegen in de dorpjes. Bij de supermarkt kwam er een meisje op de scooter aan, dus wij zagen een kans en wij gewacht tot ze weer terugkwam en soort van gevraagd of we een foto mochten nemen met Bas erop. Geen probleem. Achteraf is deze foto afgekeurd, omdat Bas er niet op reed. Dat vond ik zelf niet zo nodig, als je er immers al op zit, dan mag je er ook op rijden, beetje jammer.
De route om Polen uit te komen naar Tsjechië was een adviesroute in de opdracht. Dat was o.a. een bergweggetje door het bos, het eerste wat op een berg leek. Daar wees een carbagerunner ons ook op een kapot voorlicht, dus die even vervangen. Dat lampje bleek in ons assortiment te zitten, dus dat was makkelijk. Nog even de tank weer volgegooid voordat we Tsjechië binnengingen en om alle zloty’s op te maken. Mama zag in de gauwigheid ook nog een badkuip langs een huis, dus snel omgekeerd en hij bleek ook nog vol te zitten met water, kon niet beter. Snel foto gemaakt en weer door, zodat anderen niet op zelfde ideeën zouden komen. Foto is goedgekeurd, er stond immers niet dat hij erin moest zitten of dat het in huis moest zijn.
Onderweg zagen we nog een Nederlandse auto rijden in een dorpje die stopte bij een winkel. Dus wij de auto langs de kant en wachten tot die man de auto uit kwam. Als die Nederlands sprak, maakte dat de opdracht een stuk makkelijker, maar dat bleek gewoon een Pool te zijn die geen Nederlands sprak, helaas. Gezien de taalbarrière hadden we het plan opgevat om dan in Bratislava maar verder erop te gaan voor de opdrachten. Dat is immers een toeristische stad waar ze wel een woordje engels zullen spreken. Ondertussen wel op klederdrachtwinkels gelet, maar niets tegengekomen.
Na het stukje adviesroute verder de snelweg genomen naar Bratislava. Het was weer erg warm in de auto en op de snelweg het raam open is ook niet alles. Snelweg was erg rustig en goed, prettig rijden. Op de Tsjechische snelweg stond politie met verrekijkers. We denken om de vignetten te controleren, dus daar zullen wel een paar boetes zijn uitgedeeld.
We kamen via de noordkant aan en daar was ook de camping die Marieke had uitgezocht. Omdat we nog vroeg waren eerst naar de camping gegaan en de tent opgezet, de luchtbedden opgeblazen en de boel uitgeladen. Ook nog even wezen douchen om weer wat af te koelen. Toen we weer een beetje bijgekomen waren de stad in om de opdrachten nog te proberen.
Geparkeerd bij het centrum en op straat iemand gevraagd naar een klederdracht winkel. Die bleek ons te sturen naar een gewoon klerenwarenhuis. Daar opnieuw geprobeerd. Daar kregen we een adres en naam van een winkel. Wij op zoek, maar dat ging ook nog niet zo makkelijk. Iemand anders laten zien en die wist precies waar het was. Toen was het nog steeds even zoeken, maar toch gevonden. Maar de winkel was al dicht, we zagen de klederdracht hangen achter het glas. Ondertussen nog gekeken in andere toeristische winkels die nog open waren, maar alleen t-shirts. Toen zijn we in de stad ergens gaan eten, het was al weer laat en we waren er klaar mee. Marieke had nog een beetje de hoop dat als we bij een restaurant gingen zitten met een kleedje op tafel, dat we daar dan misschien ook wel een foto van konden maken, dan vroegen we de serveerster er wel even bij om erbij te komen zitten voor de foto. Maar met wat we bestelden en hoe het eruit zag op het bord, kon dat niet door voor een lunch bij iemand thuis. Het eten was wel erg heel lekker in totaal 35 euro voor hoofdgerecht, toetje en drankje met z’n drieën in het centrum van de stad!
Het was toen inmiddels half 10 en donker geworden. Tijd te finishen en de foto’s in te leveren. De finish was bij het parlementsgebouw boven op een berg in het centrum. Er stonden nog veel carbagerunners bij de finish. Bratislava was een mooie stad, maar we hadden er niet zoveel oog voor, we waren immers nog op een missie toen het licht was en we waren al een beetje moe. Terug naar de camping en eerst nog even gezeten om af te koelen, maar dat lukte niet. Het bleef erg warm die avond, met de tent open geslapen.
Klik op een foto voor meer foto's.
|
Half 7 zijn we maar begonnen met de tent afbreken, want langer in bed liggen had ook geen zin met de herrie. Tussen 8 en 9 konden we elke dag de nieuwe opdracht ophalen. Ontbeten bij de fnish / startplek, een truckers/motorwegrestaurant, want er was aangegeven dat dat erg goedkoop was. Dat was ook het geval, goed gegeten. Over de opdracht van dinsdag zo meer, want de weekopdracht is er ook nog.
De weekopdracht kregen we maandag ook meteen bij opdracht voor maandag. De weekopdracht was het verzamelen van oude kranten, van elk land waar we door kwamen één. Het werd iets moeilijker gemaakt, het moest een krant zijn van een jaar geleden, maar dan zijn we er nog niet. Het moest een krant van precies een jaar gelden, een specifieke datum dus bij elk land…Gisteren al wel over nagedacht hoe dat dan moesten doen. Dat leek ons vrij onmogelijk. En daarbij komt nog dat je pas punten kreeg als je drie had verzameld…Gisteren onderweg in Duitsland erop gelet of we ergens bibliotheken, uitgevers of krantenredacties tegenkwamen en dan gingen we wel vragen. We kwamen één krantenredactie tegen, maar tevergeefs. Zo gauw als we 2009 zeiden, hield het op. Ook Jasper nog gesmst of hij een adres in zuid-Berlijn van een uitgever wilde opzoeken. Eerste adres was midden in de stad en daar mag je niet meer komen met de auto zonder sticker. Nieuw adres gevraagd, dat lag net op het randje van die mileuzone. Wij daar s’ochtends langs gereden. Snel geparkeerd zodat we niet te diep in mileuzone zaten. De rest gelopen, maar dat bleek verder dan gedacht. Half 9 stonden we op de stoep, maar er werd niet opengedaan. Toen hebben we voor deze opdracht niet echt ons best meer gedaan. Achteraf waren er iets van vier teams die dit is gelukt.
Goed, de opdracht van dinsdag! Onder het mom dat het een rotzooi is in Polen langs de wegen, moesten wij de Polen helpen met het afval op te ruimen. We moeten drie items verzamelen:
- een TV en de beeldbuis moet in zijn geheel aanwezig zijn
- een boomstam, lengte minimaal 1 meter en met een doorsnede van minstens 30 centimeter
- een stuk sanitair (badkuip, wc, douchebak of wastafel). Klein spul als leidingwerk, kranen enzo was niet toegestaan.
Wij onderweg na bij de uitgever langs te zijn geweest. De adviesroute was eerst de snelweg te nemen richting het zuidoosten en dan direct in Polen b-wegen te nemen. Wij dachten, we nemen de snelweg richting Frankfurt Oder en gaan daar Polen in. Dan zou er meer vuil voor ons overblijven en reden we meer in Polen. Zo gezegd zo gedaan. Direct vanaf de snelweg konden we niet de goede richting op (wegwerkzaamheden), dus moesten we verderop keren. Daar stonden we meteen bij een bospad, dus wij vol enthousiasme het bospad ingereden op zoek naar een boomstam. Mooie boomstam gevonden vonden we, maar was die groot genoeg? Met een A4-tje nagemeten, dat is immers 29 cm. Nou, die boomstam was te klein. Een meter bij 30 cm is nog een serieuze boomstam zeg! Verder lopen in het bos naar een betere boomstam met het A4tje in de aanslag. Gevonden en naar de auto gerold, tillen was geen optie, zo zwaar was dat ding. Toen moesten we eerst nog de auto uitladen om die boomstam er bij in te krijgen. De boomstam kregen Bas en ik erin getild, dat ging maar net. Eén deel van de achterbank nog naar beneden geklapt, zodat hij helemaal binnen kon liggen. Ok, dat ging voorspoedig, al begonnen we ons wel af te vragen waar de rest dan moest blijven. We hadden immers geen dakdragers op het dak (tip voor de volgende keer).
Wij verder rijden langs B-wegen en door dorpjes. We kregen al gauw in de gaten dat elke weg die we zagen ook daadwerkelijk op onze kaart stond terwijl dat soms zandwegen waren waarvan we niet wisten of dat wel goed ging komen. Dat was verrassend. De hoofdwegen zelf waren trouwens in topconditie, maar zo gauw als je van de hoofdweg afgaat, worden het snel gravel of zandwegen. En veel heel kleine gehuchten van 20 huizen enzo dat allemaal op kaart stonden. Veel bos ook waar wij reden en graan en grasvelden. Er waren veel oude en vervallen huizen, maar ook veel nieuwe mooie huizen. Kruizen zijn hier prachtig met bloemen versierd.
Als snel zag Marieke in een dorpje iets langs een huis liggen dat op een wasbak leek, maar er zat een hek voor. Toch even kijken, er kwam een oud mannetje naar ons toegelopen. Ik wel wijzen en ik had ook wasbak in het pools opgeschreven, maar we kregen het niet duidelijk gemaakt, sprak geen woord Duits en Engels. Verder gereden, we zouden immers nog wel wat tegenkomen dachten we. Binnen beperkte tijd kwamen we in een gehuchtje een paar tv’s langs de kant van de weg tegen. Kassa! Voor de zekerheid de grote tv meegenomen en niet de kleinere monitor die er ook lag, dat werd misschien niet goedgekeurd. Met een beetje proppen paste dat er ook nog wel bij in de auto. Nu nog een stuk sanitair.
Het was ons al wel duidelijk geworden dat het vrij netjes was in Polen, in Nederlands ligt er meer troep langs de kant van de weg! Maar met twee items binnen hadden we nog goede moed. Alle dorpjes en gehuchtjes langs, maar dorpje na dorpje niets. Badkuipen kwamen we wel tegen, maar die paste natuurlijk niet in de auto. Wel leuk om steeds van de doorgaande weg te gaan en te kijken hoe de mensen daar leven, maar het leverde maar geen wasbak of e.d. op. Grote dorpen, kleine dorpen, gehuchten, boswegen, alles bekeken. Ook aan verschillende mensen op straat gevraagd naar vuilstort e.d. (opgeschreven in pools), maar niemand kan of durft Engels of Duits te praten, zelfs jonge mensen niet. Dus we snapte er niets van als ze iets terug zeiden. Ook bij de dokter geprobeerd, maar de assistent kon ook geen woordje over de grens en belde haar dochter denk ik. Maar dat lukte ook niet. Het is ook een gekke vraag voor toeristen om naar een afvalberg te vragen. Tegen 4-en de strijd maar opgegeven. Het was immers nog een stuk naar de finish en zo hard waren we met steeds de dorpjes binnen rijden niet opgeschoten. In Wroclaw kregen we het idee om bij een bouwmarkt of e.d. te vragen naar een kapotte of oude wasbak of een goedkope van plastic te kopen. We kwamen een klein sanitair winkeltje tegen, dus wij naar binnen. Op een gegeven moment leken ze ons wel te begrijpen, maar ze hadden geen kapotte liggen en degene die er lagen waren ook veel te prijzig.
De finish was bij het Olympisch Stadion in Wroclaw. De boomstam en de tv werden goedgekeurd. Achteraf gezien hadden we een vervallen huis in moeten gaan om daar te zoeken naar een wasbak, daar hadden we meer kans gehad. Er waren veel carbagerunners met boomstammen en bakkuipen e.d. op het dak, erg grappig gezicht allemaal.
Bij het Olympisch stadion was ook een camping. Er waren veel auto’s tegelijkertijd, dus het was lang in de rij staan. Het ging allemaal niet zo snel op deze camping. We hadden geleerd van de vorige keer en gingen direct naast de campers staan van de normale toeristen. De meeste carbagerunners stonden op een veld verderop. Meteen de tent opgezet. Even later kwam de campingbaas langs lopen en wilde ons wegsturen naar het veld waar ook de andere carbagerunners stonden. Maar hij had geen instructie gegeven van te voren en toen hij zag dat er ook een oud persoon bij was en ons tent al op stond, konden we dan wel blijven staan. Was een rustig plekje, alleen het zat daar zo vol met muggen, we zijn helemaal lek gestoken en hebben daar nog tot vrijdag last van gehad. Dit was ook wel de slechtste camping qua sanitair.
S’avonds nog medecarbagerunners geholpen. Hun auto was kapot gegaan en stond bij de garage, dus ze hadden een vervoer nodig naar hun hotel, dus dan ga je naar de Wegenwacht. We kenden dit team al van de barbecue eerder dit jaar.
Klik op een foto voor meer foto's.
|
Gisterenavond was Marieke al naar Bas gekomen zodat we de auto op ons gemak konden inladen. We moesten immers de volgende ochtend al vroeg vertrekken naar de start in Hardenberg. Ook moesten de laatste sticker (het teamnr) en de rallyschildjes nog worden aangebracht en de tank worden volgegooid. Instructies waren kwart over acht in Hardenberg aanwezig te zijn, dus half 7 vertrokken. Mama arriveerde kwart over 6 in de ochtend. Die had toch niet zoveel bagage. Bas bedacht zich onderweg gelukkig nog vrij snel dat hij z’n portemonnee was vergeten. Even terug. Verder hebben we onderweg niets gemist.
Gelukkig gewoon de start gehaald, zul je net zien dat de auto er dan mee op houd. Het was al druk met mensen en andere carbagerunners. De auto geparkeerd in het benedendek van de garage. Al snel kwam er iemand van de organisatie langs om de controle uit te voeren op de lichten, of er geen uitstekende of loszittende zaken waren en of we de veiligheidsvestjes, de ehbo-doos en een gevarendriehoek bij ons hadden. Geen probleem. Daarna hebben we een rondje gelopen om alle andere auto’s te bekijken. Bas, de man van Ester, een vriendin van Marieke, kwam ons uitzwaaien in Hardenberg. Het vertrek was tegen 10-en, geen grote chaos, alleen heel veel auto’s natuurlijk die één voor één onder het startdoek door moesten. Er was ook veel publiek langs de kant van de weg om alle auto’s te bewonderen.
Goed, we zijn op pad! De eerste opdracht kregen we bij de start uitgereikt. De vragen voor dag 1 bestonden uit het fotograferen van een 5-tal plaatsnaamborden die met cryptische omschrijvingen werden beschreven:
1. De man die in 1933 aan de macht kwam en in 1939 de oorlog begon staat ergens op een bord. Op het bord staat een tekst en als hij dit zal horen, draait hij zich om in zijn graf.
2. Hier had hij meer geluk
3. Hier raakt de voorraad goudgele rakkers niet snel op.
4. Stel je rijdt een berg af, je raakt in paniek, je stuur blokkeert en je dreigt een ravijn in te rijden, wie bel je.
5. Van deze plaats krijg je echt de schurft
Al snel zijn we maar even ergens langs de kant van de weg gaan staan om uit te zoeken welke plaatsen het konden zijn. Ook Jasper gebeld zodat hij op internet ook kon zoeken. Vraag 4 en 5 waren snel gevonden. Er bestond een plaats Apeldorn en een plaats Kratze, het Duitse woord voor schurft. Vraag 2 werd ook gevonden, de TomTom had een plaats Adolfsgluck, dat klonk goed en het lag redelijk op de route. Toen werd het ingewikkelder. Voor vraag 3 moesten we een plaats met bier erin vinden dachten we. We vonden de plaats Biere, dat klonk soort van goed en het lag op de route. Achteraf bleek dit fout te zijn, het had Bierbergen moeten zijn. Deze stond wel in de TomTom, maar door het groot aantal plaatsen wat in aanmerking kwam, was deze er blijkbaar doorheen geglipt, jammer. Vraag 1 moest een plaats zijn met Adolf of Hitler erin met daarbij iets negatiefs, maar we konden zo snel niets geschikts vinden in de TomTom (die kan immers alleen op de eerste letters zoeken), op de kaart of in het plaatsnamenregister van Duitsland. We hebben ook nog het hele plaatsnamenregister van Duitsland één voor één doorgenomen toen we onderweg waren naar de eerste plek op de route, maar niets geschikts gevonden. We zijn naar twee plaatsen gereden die met Adolf begonnen in de hoop dat er nog een negatief onderschrift bij stond. Van de eerste plaats bestond geen plaatsnaambord, dit bleek een gehucht in een andere plaats te zijn en de tweede plaats had niets negatief op het bord staan. Jammer. Het bleek achteraf Adolfshausen te moeten zijn waarbij Jeruzalem op het bord stond. Drie van de vijf opdrachten dus goed.
Door deze opdracht moesten we dus regelmatig van de snelweg om naar de plaats te rijden en vervolgens het bord te vinden. Dan kom je in gehuchten en binnenwegen waar je normaal niet zou komen. Dat was leuk. Ook kwamen we onderweg steeds andere carbagerunners tegen en allemaal toeteren naar elkaar en alles. Dat was ook grappig.
Broodjes hadden we mee voor tussen de middag. Onderweg langs de snelweg warm gegeten, want het werd al laat. Half 9 kwamen we aan bij de finish in Berlijn en moesten we de foto’s van de plaatsnaamborden laten zien. We hadden aardig doorgereden en weinig gestopt, maar doordat we steeds van de snelweg gingen, was het toch een hele rit.
De camping was een paar km terug langs de snelweg, dus dat was makkelijk. Die had ik van te voren gereserveerd. Dat was maar goed ook, want de hele camping was al bomvol en iedereen werd al weggestuurd, maar niet degene die hadden gereserveerd. Dus dat ging perfect. Op een plekje achteraan in een hoek zijn we gaan staan. Helaas kwamen daar later nog een paar herriemakers bij die ook nog pech aan hun auto hadden en tot s’nachts daarmee aan het klooien waren met veel herrie. Om vijf uur s’ochtends gingen ze weer met veel kabaal verder. Achteraf gezien stonden we in de drukste hoek…
Klik op een foto voor meer foto's.
|
We hebben de auto net ingepakt, nog een kleine poetsbeurt gegeven en vol getankt, dus we zijn er klaar voor. Vorige week zijn we met de auto al op vakantie naar België geweest zonder problemen, dus dat ziet er goed uit. Als we onderweg de kans hebben zullen we updates op de website zetten, eventueel komen die dan onder het gastenboek te staan. Na de rit zullen we zo snel mogelijk met foto's en een uitgebreid verslag komen. Iedereen bedankt voor de interesse en de steun!
|
Deze week stickers binnengekregen (Met dank aan Inne van het GoFast Team). Omdat we voor de Carbagerun meeting de stickers graag al op de auto wilden hebben, zijn we vrijdag avond gelijk naar werk begonnen met plakken. Tot het donker doorgegaan, bijna alle stickers erop gekregen. De volgende ochtend de laatste afwerking gedaan. Tijdens het plakken hadden we onze bedenkingen hoe goed het er uiteindelijk uit zou zien, omdat het plakken op ronde delen van de auto niet zo makkelijk ging. Maar dat viel uiteindelijk toch nog mee.
Zie hier de foto's:
|
Vandaag het zwaailicht en de 2 flitslampen aan de voorkant aangesloten. Even een test filmpje gemaakt terwijl het donker werd.
|
Vanmiddag en vanavond weer in de weer geweest met allerlei klussen:
- Grootte van de wegenwachtstrepen bepaald met afplaktape op de auto zodat we het definitieve ontwerp kunnen maken
- Rallyvlaggetjes en wielemblemen aangebracht
- Laatste verfresten weggehaald, waren we de vorige keer niet meer aan toegekomen, maar dat ging nu niet meer zo makkelijk als zondag.
- Zwaailicht nog wat steviger gemaakt, grootte van de kap van het zwaailicht aangepast, en zwaailicht gemonteerd
- Draad aangelegd tussen zwaailicht en schakelaar op dashboard die toch niet in gebruik is (hiervoor hele dashboard onderhand los gehaald; het zit nog niet allemaal weer terug op z’n plek, werd al weer donker).
- Vlekken kofferbak schoongemaakt en alles wat van dashboard los kwam vanwege de aansluiting van het zwaailicht (kun je opeens bij randjes waar je anders niet bij kan).
|
Bij het verwijderen van de kleppendeksel en de ignitioncoils, zag ik alleemaal vocht op de bougies staan. Ik dacht eerst dat dat koelvloeistof was en dat dus de koppakking stuk was. Toch eerst de bougies maar even schoongemaakt en teruggedaan en even een rondje gereden. Het ging even goed, maar daarna weer hetzelfde probleem. Weer bij de bougies gekeken maar nu geen vocht, behalve bij 1tje. Dit was wel heel helder. (het regende terwijl ik een rondje aan het rijden was) Wat ik dacht dat koelvloeistof was op de bougies, was gewoon regenwater. Voor het verfen hadden we namelijk de ruitensproeiers uit de motorkap gehaald en daar was nu dus regenwater bovenop de motor gekomen en bij de ignitioncoils naar binnen gekropen.
De bougies zelf zagen er ook niet te best uit. deze dus vervangen en nu rijdt hij weer normaal!
Gisteravond/nacht de nachtrit van Veenendaal met de auto gereden. (deze duurt van 20:00 tot 04:00 dus dat was een goede test). De auto heeft zich goed gehouden, carbagerun here we come!!
|
Weer veel kunnen doen vandaag. Eerst alle afplak tape zo netjes mogelijk van de auto afgehaald. Daarna de strips, emblemen, spiegels, nummerplaten en grills weer op de auto gezet. Alle overtollige verf zo goed mogelijk weggehaald. De auto ziet er nu weer als nieuw uit.
Ook nog bezig geweest met het zwaailicht, deze nu op een andere manier aan de dakdragers gemaakt waardoor hij wat lager staat.
Vandaag hebben we ook nog een stukje met de auto gereden, daar uit bleek dat er iets niet helemaal goed zit met de motor. Hij verliest vermogen, morgen een compressie meter halen om te testen of alle zuigers nog wel goede compressie hebben.
Weer even een stopmotion filmpje gemaakt van het gebeuren:
|
Vandaag nieuwe onderdelen binnen gekregen. bij www.winparts.nl besteld. Zondag gaan we alles bevestigen.
|
Vandaag de laatste laag verf op de auto aangebracht, hij ziet er nu mooi geel uit. Zondag gaan we weer verder en kunnen we de auto weer gaan opbouwen.
Ook nog even met voorbeeld plaatjes gemaakt hoe de stickers ongeveer moeten komen:
|
Vandaag dakdragers gevonden op marktplaats en gelijk op kunnen halen. Het zwaailicht was toch iets aan de brede kant dus deze een stukje ingekort, daarna een plaatje gemaakt om het zwaailicht op de dakdrager te kunnen bevestigen. Ook hebben we weer een nieuw laagje verf op de auto gesmeerd. Ziet er nu al een stuk beter uit. De zijkanten moeten nog 1 keer en dan is het klaar. Zodra de verf weer droog is kunnen we de dakdragers op de auto testen.
|
Dit weekend was het auto verf weekend. Bas had afgelopen tijd al geëxperimenteerd met de motorkap. Eerst lukte het niet goed. Er bleven erg veel pukkeltjes zichtbaar. De derde keer, met een andere roller, was het resultaat mooi. Er blijven nog wel wat pukkeltjes over, maar op het eerste gezicht zie je dat niet; de glans van de verf is wel erg mooi. Zaterdagochtend de laatste dingen gehaald om de hele auto te kunnen verven en nog wat onderhoud te doen.
Eerst begonnen met de motorflush om de motor van binnen schoon te krijgen; misschien geen overbodige luxe. De motorflush gooi je bij de oude olie in en dan moet de motor 20 minuten stationair draaien. Daarna kan je de olie en het oliefilter vervangen.
Eerst de auto van buiten helemaal gewassen en zoveel mogelijk onderdelen er vanaf gehaald. Nog een vakje in de achterklep gevonden waar de gevarendriehoek en nog wat gereedschap in horen: handig en netjes!
Marieke is vervolgens de rest van de middag en avond de auto gaan afplakken; daar ben je een poos mee bezig. Bas is in de weer geweest met een paar grote roestplekken: roest verwijderen en opnieuw plamuren. Het resultaat is mooi geworden. Daarna met de poetsmachine zoveel mogelijk de auto geschuurd. Hieronder de foto’s van zaterdag:
Zondagochtend de auto verder afgeplakt en de stukjes waar de poetsmachine niet bij kon met de hand geschuurd. S'middags eerst het stof met een emmer water en een doekje verwijderd. Daarna met ammoniak ontvet. Toen kon het verven beginnen. Dat ging op zich wel snel, maar het is toch een heel oppervlak en veel randjes. Wat met de roller kon met de roller en de randen met de kwast. Mams ook nog heel eind meegeholpen. Rond een uur of 6 was het klaar. Het geel dekt nog niet 100% op het groen, dus we moeten het van de week nog een keertje doen, maar het lijkt goed te komen. Af en toe dachten we wel 'als we nog een keer meedoen, kopen we hem meteen in de goede kleur ofzo', maar hopelijk zijn we het werk weer vergeten als we het tape er straks af mogen trekken: fingers crossed.
We hebben ook nog een stopmotion filmpje gemaakt van het hele gebeuren, camera op statief en elke minuut een foto gemaakt. Zie hier het resultaat:
|
Het is weer even geleden dat we een berichtje hebben geplaatst. We zijn op mooi weer aan het wachten in het weekend met een goed temperatuurtje zodat we aan het verven van de auto kunnen beginnen. Eerder was het nog te koud; de verf is dan minder goed smeerbaar en dan komt het er te dik op.
Afgelopen tijd hebben we een lichtbalk via marktplaats gekocht en we hebben de kaarten voor onderweg al gekregen. Bedankt tante Ineke en ome Nico!
|
Omdat er deuk in de motorkap zat, zijn we op zoek gegaan naar een andere. En omdat de kleur niet uitmaakt maakt dat het zoeken ook een stuk makkelijker. Vandaag bij een BMW dealer een motorkap wezen halen. Ik ging er vanuit dat deze al gedemonteerd was, maar dit was niet het geval. Dus wat gereedschap geleend en aan de slag. Kwartiertje later was de motorkap eraf en nu maar hopen dat hij in de kofferbak past, maar waar ik al bang voor was, hij paste niet. Dus de huidige motorkap gedemonteerd en de nieuwe motorkap gemonteerd. Gelukkig vonden ze het niet erg dat ik de oude motorkap achterliet.
|
Vandaag de auto van binnen helemaal schoongemaakt hij ziet er nu weer fantastisch uit. Helaas vergeten foto's te maken van het interieur voordat we begonnen met schoonmaken, maar zo ziet hij er nu uit:
|
De auto trok iets naar links, vandaar deze even laten uitlijnen vandaag. De monteur had wel moeite om de bouten los te krijgen, hij heeft wel een tijdje staan zuchten. Het is uiteindelijk wel gelukt en nu kunnen we weer gewoon rechtdoor rijden. Ook nog even een lampje gehaald voor de kapotte koplamp.
|
|
|
Vandaag een begin gemaakt met de auto van binnen schoonmaken: stofzuigen en een sopje. Ook nog aardig wat spullen gevonden die verstopt waren in allerlei vakjes en tussen de stoelen. Dit is de buit:
- € 2,40 in klein geld
- Gamma tas
- Golf boekje 2003-2007
- Spanband
- Reserve lampjes
- Gereedschapsetje
- Usb kabel
- Usb sigarettenstekker
- 3 ijskrabbers
- Ductape
- Schuurpapier
We zijn nog niet klaar, maar hij ziet er al weer heel anders uit. Nu eerst op weg naar de eerste puzzelrit van het jaar, ook leuk!
|
Er is vannacht weer wat sneeuw gevallen en wat doe je dan als je een achterwiel aangedreven auto hebt? Juist dan zoek je een industrie terrein op en is het tijd om buiten te spelen:
|
Na de inschrijving eind januari was een auto kopen van rond de 500 euro met APK tot eind juli de eerste taak. Liefst een BMW met een beetje vermogen en een stationwagen; hij moet immers worden omgetoverd tot wegenwacht auto. Afgelopen weken Marktplaats in de gaten gehouden en de eerste keer kijken was meteen raak. Een BMW E34 Touring 520i uit 1992 met 337.800 km op de teller voldeed aan de criteria. Bas en Arjan (broer) zijn op pad gegaan.
Het blijkt om een auto te gaan die in beslag is genomen door de belastingdienst, dus de verkoper kan helaas weinig over de geschiedenis van de auto vertellen. Wel zitten alle boekjes nog bij de auto. Na het bestuderen van het onderhoudsboekje blijkt dat de auto tot 250.000 km altijd dealer onderhouden is geweest. De auto wordt gestart (slaat gelijk aan) en er wordt onder motorkap gekeken. Dit ziet er allemaal goed uit.
Tijd om een stukje te rijden. Alle knopjes worden ingedrukt die er te vinden zijn, elektrisch verstelbare spiegels, elektrische ramen, airco, gescheiden temperatuur instellingen, een radio, alles werkt gewoon. De auto rijdt ook fantastisch. De remmen en het profiel op de banden zijn ook in orde. Natuurlijk wat roest en een deuk hier en daar en een zooitje van binnen, maar dat is niet belangrijk. Het enige minpuntje is dat hij een beetje naar links trekt; waarschijnlijk is dat opgelost zodra hij weer opnieuw is uitgelijnd. Nog even onderhandeld met de verkoper en de auto is van ons. Auto overschrijven, verzekering regelen en op naar huis.
Op de terugweg moet er getankt worden, maar de sleutel past niet op de tankdop. De hele auto doorzocht, maar geen extra sleutel te vinden. De verkoper gebeld, die wist het ook niet. De dop er toch af gekregen met een andere sleutel. Tank vol en weer verder rijden. Thuis gekomen de kofferbak nog eens goed bekeken en gecheckt of het reservewiel er nog bij zat. En wat ligt daar, de sleutel voor de tankdop.
Tijdens de rit naar huis de auto natuurlijk verder uitgedaagd. Toen we de auto parkeerde, hoorde we toen de auto stationair draaide een tikkend geluid in de motor. Na wat uitzoekwerk en ruggespraak was het worst case scenario een kapotte lager. In dat geval was de auto waardeloos geworden. De volgende dag nog een rondje gereden en toen was het tikken weg. Komende tijd goed in de gaten houden en even de kleppendeksel loshalen om de kleppen te bekijken. Laten we hopen op loos alarm.
|
|
|
|
